این دعا را ابوحمزه ثمالی از امام سجاد(ع) نقل کرده است به همین دلیل به این نام گذارده شده است. دعای ابوحمزه بیشتر در سحرهای ماه مبارک خوانده می‌شود. شرح‌های متعددی بر این دعا نوشته شده است که ازجمله می‌توان به شرح شیخ محمدابراهیم سبزواری، شرح مولی محمدتقی بن حسین‌علی هروی اصفهای و شرح آیت الله جوادی آملی اشاره کرد.
سید بن طاووس در کتاب اقبال الاعمال به سند خود از هارون بن موسی تَلَّعُکْبَری به اِسناد حسن بن محبوب زَرّاد از ابوحمزه ثمالی روایت کرده که: «امام زین‌العابدین(ع) در شب‌های ماه رمضان بیشتر شب را به نماز می‌پرداختند و هنگام سحر این دعا را می‌خواندند.»
جوادی آملی در مورد این دعا معتقد است؛ این دعای نورانی، فرازهای گوناگون و جمله‌های متعددی دارد که همه در یک سطح نیستند چرا که همه دعا کنندگان در یک سطح نیستند. برخی مشکل خوف دارند، برخی در مرحله رجاء مشکل دارند و برخی دیگر، دامنگیر مشکلات دیگری شده‌اند، که این دعای جامع، برای همگان سودمند است.
